تاثیر پروبیوتیک ها بر روی سلامت روده امری کاملا شناخته شده است، اما شاید نمی دانید که پروبیوتیک ها می‌ توانند سلامت دهان و دندان را نیز بهبود ببخشند.

مطالعه ای که توسط Millar و همکارانش انجام شد یکی از اولین مطالعاتی بود که به استفاده از میکروارگانیسم ‌های مختلف برای اهداف دندانپزشکی پرداخت و بعدها ثابت شد که با مصرف پروبیوتیک ‌ها تعداد پاتوژن ‌های دهان به ‌ویژه استرپتوکوک موتانس و کاندیدا آلبیکنس کاهش می یابد. اکنون محققان در مسکو نیز دریافته ‌اند که مصرف پروبیوتیک تأثیر مثبتی بر تجمع پلاک دندانی دارد.
این مطالعه به منظور بررسی اثر پروبیوتیک های خوراکی حاوی سویه Streptoccus salivarius K12  بر سطح ایمونوگلوبین ترشحی A  (SlgA)موجود در بزاق انجام شد. ایمونوگلوبولین A یک آنتی بادی است که در مخاط وجود داشته و نقش مهمی در سیستم ایمنی ایفا می کند، بنابراین اولین خط دفاعی در برابر سرماخوردگی، ویروس ها و بیماری ‌ها تلقی می شود.
در این مطالعه بیماران به دو گروه تقسیم شدند که نیمی از آن ها دارونما و نیمی دیگر پروبیوتیک مصرف ‌کردند. از همه داوطلبین خواسته شد دو بار در روز دندان های خود را با استفاده از خمیر دندان، بدون هیچ گونه آنتی باکتریال یا ضد پلاک، مسواک بزنند. همه‌ آن ها باید بیش از 20 دندان دائمی داشته و هیچ بیماری مزمنی نداشته باشند و همینطور در طی یک ماه در طول مطالعه از مصرف مکمل یا آنتی بیوتیک خودداری کنند. آن ها یک قرص مکیدنی به مدت چهار هفته روزی یک عدد و سپس دو هفته بدون ارزیابی نتایج اولیه، مصرف کرده بودند. پس از شش هفته، میزان ترشح غیرتحریکی بزاق، غلظت SIgA و نتایج، مورد بررسی قرار گرفت.
کاهش قابل توجه پلاک دندانی
در گروهی که پروبیوتیک مصرف کرده بودند هیچگونه افزایشی در میزان IgA و بزاق در مقایسه با گروه دارونما مشاهده نشد. با این حال، کاهش قابل توجهی در میزان تجمع پلاک در گروه پروبیوتیک در هفته چهارم و ششم دیده شد.
حفره دهان دومین میکروبیوم بزرگ بدن انسان را در خود جای داده است. جامعه میکروبی میزبان بیش از 700 گونه است. یک حفره دهان سالم با تعادل پویا بین میکروارگانیسم های غیر‌عفونی (میکروب هایی که نه مضر هستند و نه مفید، که به آن ها کومنسال (commensal) گفته می شود) و فرصت‌ طلب (عامل پوسیدگی) مشخص می ‌شود. این تعادل با رژیم غذایی حاوی کربوهیدرات بالا، بهداشت نامناسب دهان، برخی داروها و بیماری‌ های سیستمیک از بین می‌ رود.
پوسیدگی دندان شایع ترین بیماری غیرواگیر در سراسر جهان است که توسط میکروارگانیسم ‌های فرصت ‌طلب از جمله انواع مختلف استرپتوکوک ‌ها و لاکتوباسیل ‌ها، اکتینومیست‌ ها، باکتروئیدها و بیفیدوباکتری ‌ها ایجاد می شود. در این راستا، یک از راه های ممکن برای مقابله با پوسیدگی دندان جایگزینی این میکروارگانیسم ‌ها با انواع غیرعفونی است. این کار را می ‌توان با استفاده از داروها یا مکمل‌ هایی که تعادل فلور میکروبی-بیوتیک ‌های دهانی و پروبیوتیک ‌ها را بازیابی می‌ کنند، انجام داد.
به گفته‌ محققان، بیشترین استفاده از پروبیوتیک ‌ها توسط دندانپزشک ها، سویه ‌هایی هستند که اغلب در کلونیزه کردن بافت ‌های دهان ناموفق بوده به همین دلیل نسل جدیدی از سویه ‌های پروبیوتیک حاوی استرپتوکوک ایجاد شده است. این بررسی نیاز به تحقیقات بیشتر در مقیاس بزرگتر دارد. علاوه بر این، اگرچه پروبیوتیک ‌ها ممکن است بر اجزای مختلف بزاق تأثیر بگذارند، ما تنها تأثیر آن ها را بر روی یک پروتئین واحد، sIgA، ارزیابی کردیم، با این فرض که این پارامتر حساس ‌ترین پارامتر به مصرف پروبیوتیک است.
برگرفته از:
https://www.nutraingredients.com/Article/2022/03/14/Probiotics-reduce-dental-plaque-accumulation-study-finds?utm_source=newsletter_product&utm_medium=email&utm_campaign=28-Mar-2022&cid=DM998743&bid=1887227544