بسته‌بندی مناسب برای حفظ کیفیت محصول پنیر و همچنین جلب‌نظر مصرف‌کنندگان ضروری است. در حال حاضر بیشتر پلاستیک‌ها و بسته‌بندی‌ها از سوخت‌های فسیلی ساخته می‌شود که البته تجدیدپذیر نیستند. علاوه بر این، بسیاری از پلاستیک‌های سنتی مبتنی بر سوخت فسیلی به راحتی تجزیه نمی‌شوند. ساخت پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر با استفاده از مواد شیمیایی مشتق شده از سوخت‌های فسیلی امکان‌پذیر است، اما گزینه بسیار بهتر، تولید پلاستیک‌های زیستی است که با استفاده از موادی مانند نشاسته ذرت، چربی‌های گیاهی، روغن‌ها و غیره ساخته می‌شوند. تنها حدود 1% از پلاستیک‌ها بر پایه زیستی هستند که علاوه بر تولید با منابع پایدار، می‌توانند زیست‌تخریب‌پذیر و/یا کمپوست شوند.

صنعت لبنیات می‌تواند به نوآوری در تولید پلاستیک‌های زیستی کمک کند. در مرکز تحقیقات لبنیات (CDR) از تحقیقات در مورد روش‌های تولید پلاستیک‌های زیستی از ضایعات لبنی حمایت می‌‌شود. دکتر اریکا ماجومدر، استاد باکتری‌شناسی در دانشگاه ویسکانسین مدیسون، در حال مهندسی میکروارگانیسم‌ها برای تخمیر آب پنیر اسیدی کم‌ارزش به PHB (پلی هیدروکس بوترات) است که پلیمری است که می‌تواند برای ساخت طیف وسیعی از پلاستیک ‌های زیست تخریب‌پذیر استفاده شود.

پروژه دیگری توسط دکتر تیم دونوهو، استاد باکتری‌شناسی دانشگاه ویسکانسین مدیسون در حال انجام است. او در حال بررسی تولید اسید لاکتیک خالص از تخمیر زیستی آب پنیر است. از اسید لاکتیک خالص می‌توان برای ساخت پلی‌لاکتیک اسید استفاده کرد که یک پلاستیک زیستی تجدیدپذیر و زیست‌تخریب‌پذیر است.

یکی از چالش‌های این نوآوری‌ها، سنجش این فناوری‌ها از مرحله تحقیقات پایه به تولید صنعتی است. این چیزی است که CDR می‌خواهد به آن کمک کند. اتحاد نوآوری کسب و کار لبنی (که توسط CDR و انجمن پنیرسازان ویسکانسین اداره می‌شود) بودجه تکمیلی را از USDA دریافت کرد که برای خرید بیوراکتورهای بزرگتر برای ارزیابی قابلیت تجاری این فرآیندهای تخمیر زیستی جدید استفاده می‌شود. CDR همچنین تجهیزات تخصصی در مقیاس آزمایشی را دریافت می‌کند که می‌تواند مواد شیمیایی سبز جدید تولید شده از این تخمیرهای زیستی را خالص کند. 

در حالی که پایداری و کاهش ردپای کربن تمرکز اصلی این مقاله بوده است، نوآوری‌های جالب دیگری در بسته‌بندی وجود دارد. به عنوان مثال، برخی از بسته‌بندی‌ها ممکن است از کدهای QR برای ارائه اطلاعات بیشتر به مصرف‌کنندگان استفاده کنند. با اسکن کد QR مصرف‌کننده می‌تواند اطلاعات بیشتری درباره داستان تولیدکننده یا مزرعه‌ای که شیر از آنجا آمده است، کسب کنند. این امر به ویژه برای تولیدکنندگان کوچکتری که می‌خواهند داستان پشت محصول خود را بیان کنند، می‌تواند تأثیرگذار باشد.

ضایعات مواد غذایی یکی دیگر از مسائلی است که می‌توان به طور خلاصه به آن اشاره کرد، زیرا حجم عظیمی از این ضایعات به محل‌های دفن زباله ختم می‌شود. به طور کلی، مواد بسته‌بندی بهتر و فرآیندهای افزایش ماندگاری می‌تواند با حفظ کیفیت محصول (فاسد شدن کمتر) به کاهش ضایعات مواد غذایی کمک کند.

به طور خلاصه، این امکان وجود دارد که بتوان از پلاستیک‌های سنتی مبتنی بر فسیل به پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر، که برخی از آن‌ها می‌توانند با آب پنیر لبنی تجدیدپذیر ساخته شوند، حرکت کرد. این امر مستلزم تلاش و نوآوری‌های زیادی است، از جمله نیاز به مهندسی میکروارگانیسم‌ها برای تولید این مواد شیمیایی سبز، و همچنین توسعه روش‌های مقرون به صرفه برای جداسازی مواد شیمیایی هدف تولید شده در بیوراکتور می‌باشد. سرمایه‌گذاری در این پروسه ارزش دارد و این یک گام بزرگ رو به جلو در بسته‌بندی است.

منبع:

https://www.dairyfoods.com/articles/96323-sustainable-innovations-in-cheese-packaging